🕊️ Περισυλλογή, Ανθεκτικότητα και Ηθική Ηγεσία: Τι μας μαθαίνει η Σαρακοστή για το Επιχειρείν;

Η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής είναι μια πρόσκληση να σταματήσουμε, να αναστοχαστούμε και να συνδεθούμε ξανά με ό,τι πραγματικά έχει αξία. Δεν είναι απλώς μια θρησκευτική περίοδος, είναι μια ευκαιρία να επανεξετάσουμε την εσωτερική μας πυξίδα, ως άνθρωποι και ως ηγέτες.

Στον σημερινό κόσμο των επιχειρήσεων, κυριαρχούν λέξεις όπως ανάπτυξη, απόδοση και κέρδος. Όμως, καθώς οι παγκόσμιες κρίσεις βαθαίνουν με πολέμους, ανισότητες, διακρίσεις και έντονη όσο ποτέ την παρουσία της εξουθένωσης, κατάθλιψη και άγχους, γεννιούνται πιο ουσιαστικά ερωτήματα:

Προς τα πού πορευόμαστε και με ποιο τίμημα; Ποια ζωή επιλέξαμε να ζούμε και πώς αυτές οι επιλογές επηρεάζουν όχι μόνο τον κόσμο γύρω μας αλλά και την ίδια μας την ψυχή;

Στο τέλος, όλοι έχουμε τον ίδιο προορισμό. Όπως λέει και ένα παλιό γνωμικό, το πιο φτωχό παιδί και ο πιο πλούσιος επιχειρηματίας θα φύγουν από αυτή τη ζωή με άδεια χέρια. Αυτό που θα κουβαλάμε είναι το βάρος των πράξεων, των αποφάσεων και της παρακαταθήκης μας.

Αυτό δεν είναι κάλεσμα για απαισιοδοξία, αλλά για αφύπνιση!

Ο κόσμος δεν έχει ανάγκη από περισσότερα παιχνίδια εξουσίας ή αλόγιστης συσσώρευσης πλούτου. Αυτό που χρειάζεται, και μάλιστα επειγόντως, είναι μια νέα μορφή ηγεσίας: συνειδητή, βασισμένη σε αξίες, με ρίζες στην ακεραιότητα.

Όπως είπε τόσο εύστοχα ο Άγιος Παΐσιος:

«Αν ρωτήσεις μια μύγα τι βλέπει στη φύση, θα σου πει ακαθαρσίες. Αν ρωτήσεις μια μέλισσα, θα σου πει λουλούδια.»

Καθημερινά, καλούμαστε να επιλέξουμε: Πού στρέφουμε την προσοχή μας;

Με τι τρέφουμε το μυαλό και την ψυχή μας: με θόρυβο ή με νόημα, με φόβο ή με ομορφιά;

Ως επαγγελματίες, ως ηγέτες και πάνω απ’ όλα ως άνθρωποι, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για το πνευματικό κλίμα που δημιουργεί γύρω του.

Όπως είπε ο Άγιος Νεκτάριος:

«Να προσπαθείτε να αφήσετε άγια αποτυπώματα πάνω στη γη. Αυτή είναι η αποστολή σας.»

Και ίσως, μέσα στην ησυχία των Αγίων Ημερών της Σαρακοστής, καθώς προετοιμαζόμαστε για το Πάσχα, να καλούμαστε να θυμηθούμε ακριβώς αυτό: Δεν χρειάζεται να τρέχουμε προς τον επόμενο στόχο.

Ούτε να διασπάται η προσοχή μας από τους θορύβους γύρω μας, αλλά να επιστρέψουμε ήσυχα, αυθεντικά και να αγκαλιάσουμε βαθύτερα νοήματα:

Να γίνουμε ακέραιοι.

Να παραμείνουμε ανθρώπινοι.

Να γίνουμε φως, ακόμα και όταν γύρω μας επικρατεί η αβεβαιότητα.